فالج

بونصر مشکان (به قول بیهقی) دچار لقوه و فالج و سکته شد و بوالعلا، طبیب سلطان بالای سر وی آمد، اما کاری از پیش نرفت و یک روز بر بستر بود و روز بعد از دنیا رفت . گویا سلطان مسعود بر او بسیار غم خورده بود.

نه تیر نقرس یخ، پای آب دارد لنک نه تیر فالج وی، دست شاخ دارد شل

قال علی (ع): لا تتفرقوا فالجماعة رحمة و الفرقة عذاب، کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکِینَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ، من التوحید و خبر البعث و قیل ما خصصت به من النبوة و الرسالة، ای: ثقل علیهم ذلک، ثم قال: اللَّهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَنْ یَشاءُ ای یصطفی لنبوته و رسالته من یشاء من عباده و قیل یصطفی لدینه، مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ. ای : یرجع الی طاعته.

فالج از اصل و فعل استرخاست لیک بر جانبیست چپ یا راست

«فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ» فالجأ الی التّسبیح و التّنزیه و قل سبحان اللَّه و بحمده.

آنکه گر در آفرینش دخل سازد حکمتش می شوند از لقوه و فالج بری ارض و سما

مهلا فداک روح فالجسم فات عشقا رفقا فکدت انی من دمعی الموشش

جان آن دیگری به فالج رفت بترین رنج جانور آنست

هر دم از بهر گدایی ز پی لقمهٔ نان خویش را گاه کند فالج و گه سازد شل

ای المنتهی اذا جعلته مصدرا کقوله: و انّ الی ربّک المنتهی. انّ الی ربّک الرّجعی و ان جعلته مکانا فالجنّة و النّار، ای لا ینزل احدا منزلة الّا اللَّه.

رعشه گرفت آنچنان خاک که از هول آن یافت تن آسمان فالج و اختر خدر