فارماکولوژی

معنی کلمه فارماکولوژی در فرهنگ معین

(کُ لُ ) [ فر. ] (اِ. ) دانشی که به بررسی منشأ و ماهیت شیمیایی داروها، ویژگی ها و اثر آن ها بر موجودات زنده می پردازد، داروشناسی .

معنی کلمه فارماکولوژی در ویکی واژه

دانشی که به بررسی منشأ و ماهیت شیمیایی داروها، ویژگی‌ها و اثر آن‌ها بر موجودات زنده می‌پردازد، داروشناسی.

جملاتی از کاربرد کلمه فارماکولوژی

رده فارماکولوژیک: رده آمینوسیکلیتول‌ها که به رده آمینوگلیکوزیدها مرتبط می‌گردند.
طبقه‌بندی فارماکولوژیک : استروژن
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: آدرنرژیک (سمپاتومیمتیک)
طبقه بندی فارماکولوژیک: مشتقات سوکسینامید
او در یک خانواده یهودی متولد شد، در دانشگاه‌های برلین، برن و زوریخ در رشته پزشکی تحصیل کرد و در سال ۱۸۶۱ مدرک دکترای خود را گرفت. از جمله استادان او، یوهانس پیتر مولر (۱۸۵۸–۱۸۰۱)، لودویگ ترائوبه (۱۸۷۶–۱۸۱۸) و آلبرشت فون گراف (۱۸۷۰–۱۸۲۸) بودند. بعداً استاد فارماکولوژی در دانشگاه گریفسوالد شد و در سال ۱۸۸۲ استاد عصب‌شناسی در برلین شد.
دیل خودش هرگز «اصل» خود را در یک فرم صریح اعلام نکرده‌است. منبعی که اکول به آن اشاره کرده‌است، سخنرانی است که توسط دیل در سال ۱۹۳۴ منتشر شد، به نام فارماکولوژی و انتهای عصب، که برخی از تحقیقات اولیه فیزیولوژی انتقال نور را شرح می‌دهد. در آن زمان تنها دو فرستنده شیمیایی، استیل کولین و نورآدرنالین شناخته شده بودند (که تصور می‌شد که آدرنالین است). در سیستم عصبی محیطی، انتقال کولینرژیک (انتقال با مادهٔ استیل کولین) و آدرنرژیک (انتقال با نور اپی نفرین) از گروه‌های مختلف عصب ایجاد می‌شوند. دیل به این موضوع علاقه‌مند بود که یک نورون که در سیناپس‌های مرکزی خود یک مادهٔ شیمیایی آزاد می‌کند، آیا ممکن است در سیناپس‌های پیرامونی نوع دیگر مادهٔ شیمیایی آزاد کند؟ او نوشت:
علم در جهان اسلام در قرون وسطی، علمی بود که در دوران طلایی اسلامی در دوران امویان قرطبه، اباضیان سیویل، سامانیان، زیاریان، آل بویه در ایران، خلافت عباسی و فراتر از آن توسعه و به کار گرفته شد و تقریباً در دوره زمانی بین ۷۸۶ و ۱۲۵۸ میلادی دستاوردهای علمی اسلامی طیف وسیعی از حوزه‌های نجوم، ریاضیات پزشکی کیمیاگری و شیمی، گیاه‌شناسی و زراعت، جغرافیا و نقشه‌برداری، چشم‌شناسی، فارماکولوژی، فیزیک و جانورشناسی را در بر می‌گرفت.
هنگامی‌که در مورد آگونیست یا آنتاگونیست بر روی گیرنده‌ها سخن گفته می‌شود باید به یاد داشته باشیم که خود گیرنده‌ها دارای انواعی مختلف (مانند آلفا یک و آلفا دو و غیره) هستند. اگر یک دارو پس از ورود به بدن تمامی گیرنده‌های هم‌نام (مثلاً آلفا) را به‌کار بیندازد یک آگونیست (یا آنتاگونیست) غیرانتخابی، و اگر با ورود به بدن تنها یک رده ویژه از یک گیرنده (مثلاً آلفا دو) را تحریک کند، آن آگونیست (و یا آنتاگونیست) انتخابی (اختصاصی) نام دارد. در فارماکولوژی این دو مبحث انتخابی و غیر انتخابی بسیار مهم هستند. چراکه گاهی یک داروی راه انداز گیرنده یا بلوک‌کننده آن به صورت غیر انتخابی می‌تواند با تأثیر مثبت بر یک سلول یا اندام هم‌زمان بر گیرنده مشابه در سلول یا اندام دیگر اثری منفی ایجاد کند.