غیر

خواب خود را چون نداند مرد خیر کو بود واقف ز سر خواب غیر

صد چمن گل گر نماید پیش چشمش جلوه‌ای کی به غیر از رنگ و بو مد نظر دارد بهار؟!

ز غیرت شه آمد چو دریا به جوش لُطُف کرد با مرد گوهر‌فروش

بدست رستم دستان بزیر خاک خورد هنوز پیچ و خم از غیرتش چو مار انگشت

از علی جو مراد در دو جهان چشم بر غیر دوست نتوان داشت

می توانم کرد کین غیر را از دل برون گر توانم مهر جانان را ز دل بیرون کنم

دو رنگی چون پسند آید به چشم مردم دنیا به‌غیر از خون دل خوردن چه سازم من که یکرنگم

نه تو گویی هم بگوش خویشتن نه من و نه غیر من ای هم تو من