غمخواری

ای خفته نگویی که مرا بیداریست وی شاد نگویی که مرا غمخواریست

به غیر از چشم خونباری ندارم غم بسیار و غمخواری ندارم

بسی غم دارم و یاری ندارم دلم خون گشت و غمخواری ندارم

هر کسی را بجهان مونس و غمخواری هست غیر غم نیست مرا مونس و غمخوار دگر

بجز باد صبا یاری ندیدم وز او به هیچ غمخواری ندیدم

دل تو از کجا و غم ز کجا؟ تو چه دانی که چیست غمخواری؟

غمت چون کوه و مسکین تن چو کاهست ولی مشکل که غمخواری ندارم

ز غمخواری وصل او در دلم غم هر دو عالم فراموش بود

مسلکش دزدی ز هر ره شد، کنون: للعجب بهر وطن غمخواری است

یار با هر ناقصی شاد است و بس من بغمخواری چو کامل مانده ام