غلول

دلیل بّر و اکرام و قبول است نشان انس و لطف بی‌غلولست

نی که چشمی کز رمد معلول نیست نزد او دست خدا مغلول نیست

ربّ العالمین گفت: اگر پنهان کند خیانت باشد و پیغامبر را سزا نبود که در باب وحی خیانت کند، و چیزی از حق باز گیرد و مداهنت کند. یقال: غلّ، یغلّ، غلولا، و اغلّ یغلّ اغلالا، اذا خان. و أصله من الغلل، و هو دخول الماء فی خلل الشّجر. و منه الغلّ، الحقد لأنّه عداوة فی النّفس، و منه الغلیل، حرارة العطش فی النّفس، و منه الغلالة، شعار تحت البدن خاصّة.

شنید این سخن دزد مغلول و گفت ز بیچارگی چند نالی؟ بخفت

گفت مکشوف و برهنه بی‌غلول بازگو، دفعم مِدِه ای بوالفضول

از بس که حریم تو در چشم خسان خارند در دست سپاه ظلم مغلول و گرفتارند

مولوی باور ندارد این مقال که بود مغلول دست ذوالجلال

ثم اولی بها ثالث القوم غلولا لا حی فیما اغلاّ

الهی قدیمی علی صفی‌القلب من غش‌الغلول

کلبی گفت: در تفسیر وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ: آن چیز که در آن خیانت کرده باشد در قعر جهنم برابر وی بدارند، آن گه گویند فرو رو باین درکات دوزخ و آن را برگیر، وی فرو رود و بردارد راست که بجای خویش باز آید، و دیگر باره از دست وی بیفتد، و هفتاد ساله راه با قعر جهنم افتد. و وی را هم چنان تکلیف میکنند تا میرود و برمیدارد. مصطفی (ص) از اینجا گفت: «ما من عبد یغلّ غلولا الّا کلّف یوم القیامة أن یستخرجه من اسفل درک جهنّم».