غلبیر

آن قراضه ازلی ریخته در خاک تن است کو قراضه تک غلبیر تو گر می‌بیزی

گفت باید که باشد آن غلبیر شاه گفتش که ای ز علم خبیر

غلبیرم اندر دست او در دست می‌گردانَدم غلبیر کردن کار او غلبیر بودن کار من

فارقم فاروقم و غلبیروار تا کِه کَهْ از من نمی‌یابد گذار