غسق

رای عالم آرایش در اثر فلق ماند کز صحایف ملکت بردن غسق تاند

بستند بر افق ز شفق لاله گون تتق کردند دهر را ز غسق عنبری دثار

افلاک و انجمند اسیر امیر عشق گه روشنایی آرد و گاهی غسق کند

شیر خونخوار شفق در کوه مغرب مختفی پیل سرمست غسق بر دشت خاور مُکتتم

حدیث حسن ترا خواند فالق الاصباح که از افق غسق اللیل را گریزان داشت

بی اثر حکمت فرمان او رنگ غسق می نپذیرد فلق

نور غالب ایمن از نقص و غسق درمیان اصبعین نور حق

به صانعی که شب از بهر روشنایی خلق فروخت مشعله ی ماه در میان غسق

شب که شاهان حبش مهراج زنگش می نهند بر فراز ادهم افکند از غسق بر گستوان

چو ظن بری که به خود برشد آسمان بلند گهی ز گردش او روشنی و گاه غسق