غریم

لبریز چو ساغریم از راز سربسته چو خم ولی بجوشیم

بدست ظلم و تطاول یکی زنا اهلان غریم او را از وی به قهر بر باید

لا بد من ردّ ما اقترضنا کلّ غریم بذاک راض.

با خود گفتم که با خصم معربد باید ساخت و غریم بی محابا را بباید نواخت، با این قهر و جبر بباید کوشید و شربت زهر صبر بباید نوشید.

آن غریم بینوا گفت ای امام داد باقی را حسابم شد تمام

سعدی تو کیستی که در این حلقه کمند چندان فتاده‌اند که ما صید لاغریم

نخواهیم اگر چند لاغر بویم که فربه بداند که ما لاغریم

بادهٔ تحقیق چون خواهیم خورد؟ ما که مست هر خم و هر ساغریم

خمیازه ساغریم در این انجمن چو صبح عمری‌ست می‌کشیم و بال و خمار و هیچ

با غریمی چنین که در پی ماست سر ز خانه بدر نباید کرد