غری

که غریبی و نمی‌دانی ز حال کاندرین جا هر که خفت آمد زوال

هرکه در بحر ذات فانی شد او غریق فناء فی الله است

پیکی ار سوی غریبی گذرد تیر بلاست خون هدر مال هباست

آنچه با ما رقیب کرد ز جور غیر سگ با غریب کس نکند

کوی نو خواهد این دل آواره نی بهشت مرغ غریب را ز گلستان وطن به است

عاشقم بی دلم غریب و اسیر کارم از دست رفت دستم گیر

ز احسان روزگار غریقم ولیک نیست بر من جوی ز منت احسان روزگار

به هر طرف که روی گل نظربه روی تو دارد مرو ز باغ که گل در چمن غریب نگردد

اگر چه در غریبی جای لاف است ولی اینجا مقام اعتراف است

وسیله‌ای است که معمولاً برای کوبیدن پود و منظم کردن چله‌ها به کار می‌رود. این وسیله اغلب در کردستان و لرستان و مناطق غری کشور استفاده می‌شده‌است. در برخی از مناطق کشور ابزاری شبیه به این وسیله وجود دارد که از آن هم برای کوبیدن پود و هم برای عبور پود از میان چله‌ها استفاده می‌کنند.

در دیده کسی که سیه روزگار شد صبح وطن به شام غریبان برابرست

ام‌الغریب بزرگ، روستایی از توابع بخش باوی شهرستان اهواز در استان خوزستان ایران است.