غرش

سلغرشاه بن اتابک قطب‌الدین یکی از اتابکان یزد بود که در قرن هفتم هجری در نزدیکی محله یعقوبی روستایی بنا کرد و آن را سلغرآباد نامید.او همچنین قناتی برای آن ایجاد نمود که از زمین شوره‌زار به دست می‌آمد که به همین جهت این روستا را آبِ شور نیز می‌خوانند

خالی مباد از می توفیق ساغرش پر کرد آنکه از می امید جام ما

نه سبوی او بدیدم نه ز ساغرش چشیدم که هزار موج باده به دماغ من برآمد

ساغرش چون لاله صائب دایم از می سرخ روست هر که از خاک سیه با داغ مادرزاد خاست

ذوق مستی ز کسی پرس که در محفل عشق لعل گون ساغرش از خون جگر خواهد بود

این آهنگ برای اولین بار در فستیوال موسیقی آی هارت ریدیو در وگاس و همراه با «غرش» یکی از تک‌آهنگ‌های او از آلبوم «منشور» اجرا شد. اجراهای بعدی این آهنگ در گرمی سال ۲۰۱۴ به همراه جوسی جی و در مسابقات بیلبورد ۲۰۱۴ بودند.

بگفتا صبوری ز سیمین‌برش گرفتی کنار از میان لاغرش

ز قطره‌قطره خونی که ریزد ازین مژگان نشان تیر گلوی علی اصغرش است این

چمن ز در یتیمش پر از بنات نبات ولی زغرش وی دل بهر یکی است دو نیم

چندان که به جهد لاغرش گردانم از یک سخن دروغ فربه گردد

تا شخص من چو دایره فربه شد از هنر گردون چو خط و نقطه ز من کرد و لاغرش

گیله‌مرد یک مجموعه داستان کوتاه است، شامل هشت داستان با عنوان‌های «گیله مرد»، «اجاره خونه»، «دزاشوب»، «یه‌ره‌نچکا»، «یک زن خوشبخت»، «رسوایی»، «خائن» و «پنج دقیقه پس از دوازده». نخست در ۱۳۷۶/ ۱۹۹۸م به‌دست انتشارات نگاه در تهران چاپ شد. داستان اصلی آن گیله‌مرد، روستایی گیلانی مبارزی است که به جنبش دهقانی می‌پیوندد و پس از هجوم مأموران و کشته شدن زنش به جنگل پناه می‌برد. شرح ماجرای سه مرد است، گیله مرد و دو محافظ او که وی را به فومن می‌برند و داستان در همین حرکت و اقامت در قهوه‌خانه نزدیک مقصد به تدریج باز می‌شود. دو مأمور تفنگ به دست در میان غرش باد و باران، گیله مرد را- که یک دهقان شورشی است- به فومن می‌برند تا تحویل پاسگاه دهند.

در نسخه‌ای دیگر از این اسطوره، این بخش به این صورت آمده است که آداپا غذا و آب را نمی‌پذیرد اما روغن و جامه را می‌پذیرد. آنو غرشی از خنده می‌کند و می‌گوید «چه کسی جز ائا در میان همه خدایان آسمان و جهان زیرین چنین تواند کند؟ چه کسی تواند فرمان خود را بالاتر از آنو قرار دهد؟» (آنو واقعا می‌خواسته زندگی جاودان به آداپا اعطا کند.) در نهایت آداپا زندگی جاودان را نمی‌یابد اما برای همیشه مشهور باقی خواهد ماند.

جهانداری‌ که شد پهلوی ملک و پیکر اعدا ز تیغ لاغرش فربه ز خت فربهش لاغر