غدا

زان سپس بغداد را بگرفت شاه کینه‌خواه با نوید فتح‌، زی ایران‌زمین پیمود راه

دعیت عند الامام ثم قضی علی فرضا دعاء بغداد

هست بغداد گرد کوه، در او قاضیی فلسفی نمی‌شاید

و یکی از کبار مشایخ گوید: من با درویشی در بغداد آواز مغنیی شنیدم که می‌خواند:

منم اکنون شده در سوی بغداد کنون بدرود باش و دار بریاد

مشهور جهان گشته سنایی ز غم تو از روی چو خورشید تو ای طرفهٔ بغداد

فقیری که در بغداد سی کس بود نانخوار و غمخواری نباشد

موسم خم غدیر است که با خم و غدیر خورد باید می بر رغم سپهر غدار