غبن

ای بسا غبنا که اندر حشر خواهد بود از آنک هست ناقد بس بصیر و نقدها بس کم عیار

اندر آن عهد که با روس ببستی زین پیش غبن‌ها بود و ندیدی تو زکوته نظری

هر که از کوی تو بگریزد و جنت طلبد غبن فاحش بود، از غبن پشیمان باشد

آن یکی یاری پیمبر را بگفت که منم در بیعها با غبن جفت

زآن است غبن من که گروهی همی‌کنند با من به دوستی ز همه عالم انتما

دختر که پار مرد پسر در عوض بزاد امسال غبن شد که زیان بر زیان فتاد

دردا کز هجر یار گشتم پر درد غبناگز روزگار گشتم مغبون

ولی فاحش‌ترین غبن‌ها این بود داعی را که از وصلت نشد واصل به صحبت‌های روحانی

وز غبن چنین زندگیی پیش از مرگ روزی به هزار مرگ می‌باید مرد

تو ز غبن ننگ و حرص جنگ شوریدی چنانک شیر نر شورد ز بانگ آهو اندر مرغزار