غاشیه دار

دیوانه‌ای که غاشیه داری به کس نداد تا پای شهسوار بلا در رکاب بود

آسمانش به طوع خدمتکار آفتابش به طبع غاشیه دار

ملک بغاشیه داری خویش نپسندند چو بر فلک علم عشق تو برافرازند

کرده ست سخن، غاشیه داران کمیتم فرسان عرب، نغمه سرایان عجم را

وان بدر که نام او منیر است در غاشیه داری‌اش حقیر است

چون سلطان روح بر مرکب عشق سوار شود رکاب دارش کم از جبرئیل نیاید و غاشیه دارش کم از میکائیل:

کند ناموس اکبر فخرها از غاشیه داریش بلی زین نکته بر خیل ملک سالار می‌آید

غرض بخت چنان بد که مجسم بودی تا بدی پیش تو و مرکب تو غاشیه دار

جبرئیل که چندین هزار سال به انتظار خلعتی عبادت کرد خلعتش غاشیه داری محمد بود صلی اللّه علیهما تا شب معراج ستور وی را خدمت کرد، چگونه فاضل تر بود از آن که در دنیا نفس را ریاضت کند روز و شب مجاهدت کند حق با وی عنایت کند دیدار خودش کرامت کند، از جملهٔ خطراتش با سلامت کند؟

سپهر تیز روش در رکاب غاشیه داری هلال پشت خمش بر جناب ناصیه سائی