عین

چو پاک آئی منزّه ذات باشی همیشه عین هر ذرّات باشی

بتا فایز نمی داند معین که تو پیش دلی یا دل بر تو

فیض حق را بقا بود دایم عین مقبول هم تویی قائم

گر آینه عین او نبودی آن روی به ما که می نمودی

ز مردن میرسی سوی حیاتت در آنباقی بود عین نجاتت

نبیند چشم دریا بین به غیر از عین ما دیگر اگر سرچمه ای یابد و گر در آب جو بیند