عیلامیان

معنی کلمه عیلامیان در ویکی واژه

نیاهندوایرانی
عیلام یا ایلام در جوار هوریان و لولوبیان و کوتیان بودند که منابع کتبی ربع هزاره سوم پ. م. بر آن پرتو افکنده و سخن گفته‌اند. خاک اصلی و مسکن عیلامیان دره رود کارون و کرخه بود که اکنون خوزستان نامیده می‌شود‌. در عهد باستان مقر عیلامیان و دایره بسط زبان ایشان به مراتب وسیع‌تر بود مثلا بوشهر بر کرانه خلیج فارس یا لی‌یان باستانی قللمرو عیلامیان بود ولی از قرون ششم پ. م. به بعد اراضی عیلامی جزو خاک ماد محسوب می‌شد‌.

جملاتی از کاربرد کلمه عیلامیان

پادشاهی الیپی[یادداشت ۱] یا الیپی قلمروی باستانی در غرب رشته کوه زاگرس و پایتخت آن نیسابی (کرمانشاه)، که در غرب آن بابل، در شمال شرقی آن سرزمین ماد، در شمال آن تمدن مانناییان، در جنوب آن تمدن عیلام و در نزدیکی شمال آن شاهراه بین بابل و همدان بود که از بستگان نزدیک عیلامیان بودند و بقایای اقوام گوتی و کاسی در شمال آن قرار داشتند.
استرابون و پلینیوس از خوزستان به اسم اوکسی نام می‌برند. این استان با عیلامیان باستان و شوش کم و بیش مرتبط است. نام اهواز، شوش و هویزه منعکس‌کنندهٔ ساکنان این منطقه در زمان عیلامیان بوده‌است.