عیال

رعیت اند عیالت، چو مادر مشفق بده به جمله ز پستان عدل و احسان شیر

از عیال و طفول رخ برتافت به دگر ناحیت سبک بشتافت

عمر گفت: چندان که آوردم ایشان را بگذاشتم. گفت از آن پس بو بکر را دیدم که هر چه داشت همه آورده بود، و خود را و عیال را هیچیزی بنگذاشته بود، و مصطفی (ص) وی را میگوید: اهل و عیال را چه بگذاشتی؟ و بو بکر می‌گوید «خدا و رسول او،» پس عمر گفت: یا ابا بکر! هرگز تا من باشم بتو نرسم.

این یکی من با توام گرچه نشاید این به عذر شیر مردان جهان را بشکند رنج عیال

باده ستور چون کنم و چارده عیال کآرد هجوم هر شب و هر روز بر سرم

هرکه را داد خداوند جهان روح بدو تیغ بران و کف راد ترا کرد عیال

مفلس و مسکین بد و صاحب عیال جمله آن خانه یک از یک بتر

نهال عرق فضل او ذوی الحسب عیال ذات جود او ذوی النها

أَبرَق روستای کوچکی از توابع استان عَمران در کشور یمن و در شبه جزیره عربستان واقع می‌باشد. این روستا در قلهٔ کوه (جبل عیال یزید) واقع شده‌است.

آجم سعد را فلک، کرد عیال قدر تو تا تو براتب علا، برگ دهی عیال را

عرب خمسه از دو ایل عرب جبَاره و شیبانی تشکیل شده‌است. فسایی، اصل و نسب ایل عرب جبَاره و شیبانی را به عرب‌های بادیهٔ نجد و یمامه و عمان عربستان می‌رساند که در زمان خلفای عباسی برای نظم نواحی فارس با عیال و مواشی خود از عربستان به ایران آمدند

مرد کاری، عیال حشر مشو کار خود هم تو کار خویش شمار