عیاش

معنی کلمه عیاش در لغت نامه دهخدا

عیاش. [ ع َی ْ یا ] ( ع ص ) بسیار زیست کننده و نیکوحال. ( ناظم الاطباء ). صیغه مبالغه است از «عیش »، یعنی دارای حیات گشتن. || فروشنده «عیش » یعنی نان. ( از اقرب الموارد ). || ( از ع ، ص ) خوب زندگانی کننده. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). بسیار خوشگذران و کسی که بیشتر زندگانی خود را در خوشی و خرمی گذراند و مشغول لهو و لعب باشد و از امور عالم بی خبر و بی بهره بود. ( ناظم الاطباء ). || شهوت پرست و فاسق و فاجر و ماژپرست.
عیاش. [ ع َی ْ یا ] ( اِخ ) نام چند تن از محدثان میباشد. رجوع به منتهی الارب و تاج العروس شود.
عیاش. [ ع َی ْیا ] ( اِخ ) رجوع به ابوعبداﷲ ( عیاش جشمی... ) شود.
عیاش. [ ع َی ْ یا] ( اِخ ) ابن ابی ثور. صحابی بود. ( از منتهی الارب ).
عیاش. [ ع َی ْ یا ] ( اِخ ) ابن ابی ربیعه. رجوع به ابوعبداﷲ ( عیاش... ) شود.
عیاش. [ ع َی ْ یا ] ( اِخ ) ابن عقبةبن کلیب حضرمی مصری ( 90-160 هَ. ق. ). فرمانده دریایی مصر در عهد مروان بن محمد بود. و او را احادیثی نیز میباشد. ( از الاعلام زرکلی از الولاة و القضاة و تهذیب التهذیب ج 8 ص 198 ).

معنی کلمه عیاش در فرهنگ معین

(عَ یّ ) [ ع . ] (ص . ) خوش گذران .

معنی کلمه عیاش در فرهنگ عمید

بسیار عیش کننده، نیکوحال، بسیار خوش گذران، اهل عیش ونوش.

معنی کلمه عیاش در فرهنگ فارسی

بسیارعیش کننده، نیکوحال، بسیارخوشگذران، اهل عیش ونوش
( صفت ) آنکه به عیش و نوش مشغولست بسیار خوشگذران .
ابن عقبه بن کلیب حضرمی مصری فرمانده دریایی مصر در عهد مروان بن محمد بود و او را احادیثی نیز میباشد

معنی کلمه عیاش در ویکی واژه

دارای گرایش یا عادت به خوشگذارانی، بسیار خوشگذران یا افراط کننده امور جنسی. عیاش ممکن است در زبان معیار باستان به معنی خانه نم‌ برداشته باشد.

جملاتی از کاربرد کلمه عیاش

زین مشت طرب پیشهٔ نازک تن عیاش کی سختی ارباب وغا در نظر آید
ببخل وعده تراش و قناعت عیاش بصدق تنگ معاش و خوش آمد جرار
از فیلم‌ها یا مجموعه‌های تلویزیونی که وی در آن‌ها نقش داشته‌است می‌توان به مجلس عیاشی مردگان اشاره نمود.
از جبین تا نقش پا بستیم آیین عرق این چراغان کرد آخر غفلت عیاش ما
عاشقی مقدور هر عیاش نیست غم‌کشیدن، صنعت نقاش نیست
ابوبکر بن عیاش چهل سال پهلو بر زمین ننهاد. آنگاه آب سیاه در چشم وی آمد. بیست سال از اهل خویش پنهان داشت و هر روز پانصد رکعت نماز ورد وی بود. و در شبان روزی هزار بار قل هو الله احد برخواندی. و کرزین وبره از جمله ابدال بود و جهد وی چنان بود که روزی سه ختم کردی. وی را گفتند، «رنج بسیار بر خود نهاده ای». گفت، «عمر دنیا چه هست؟» گفتند، «هفت هزار سال»، گفت، «مدت روز قیامت چند است؟» گفتند، «پنجاه هزار سال»، گفت، «آن کیست که هفت روز رنج نکشد تا پنجاه روز نیاساید؟ یعنی اگر هفت هزار سال بزیم و برای روز قیامت جهد کنم هنوز اندک باشد تا به ابد چه رسد که پایان ندارد، خاصه بدین عمر مختصر که من دارم».
عیاش و سرفراز و جهان سوز و جامه چاک طناز و ترکتاز و دل افروز و پر فتن
در عهد عباسی، نمود حاکمان استکفا، افرادی همچون فضل و جعفر برمکی در دورهٔ هارون‌الرشید بودند که فرد نخست، ولایات شرقی و بعدی، ولایات غربی را تحت سلطهٔ خویش داشت و با وجود قدرت فراوانشان، وظیفهٔ جمع‌آوری خراج و اموال از ولایات و برای خلیفه به منظور تأمین هزینه‌های تفریحات و عیاشی‌های هارون‌الرشید را بر عهده داشتند که بعدها با بروز ضعف در دستگاه خلافت، اینگونه توجهات به خلیفه، از میان رفت. در دوره‌های بعدی نیز، حکومت‌های طاهریان و طولونیان تحت زعامت امرای استکفا پدید آمدند.
تن‌پرستان‌که به این آب و نمک عیاشند بی‌تکلف همه بالیدن نان و آشند
وی از شاگردان محمدبن مسعود عیاشی بوده‌است.
آخرین مناظرهٔ محمد تقی، بنا به روایت مجلسی، عالم شیعی، در دربار معتصم صورت گرفته است. بر این اساس، معتصم از او دربارهٔ کیفیت قطعِ دستِ دزد سؤال می‌کند و محمد تقی برخلافِ حکمِ ابن ابی دؤاد و بقیه فقهای دربار، به قطعِ دستِ دزد از مفصل انگشتان حکم می‌دهد. با توضیحات محمد تقی، معتصم، حکم او را بر همه ترجیح می‌دهد. سه روز پس از این مناظره، ابن ابی دؤاد، نزد معتصم رفت و به وی هشدار داد که رها کردن حکم فقهای دربار و پذیرفتن حکم محمد تقی که عده کمی به امامت وی معتقدند، عواقب سختی را برای حکومت دربرخواهد داشت. به گفته عیاشی، نتیجه این مناظره سبب شد تا معتصم به قتل محمد تقی راضی گردد.
این فیلم ماجرای زندگی «کنت رچستر» (جانی دپ)، شاعر قرن هفدهم که یک عیاش بوده است را بازگو می‌کند…
۳-کتاب صرفاً به آبان بن ابی عیاش منتقل شده‌است، اما او تنها چهارده سال داشته‌است.
شبان هجر مرا کرده ای به غم همدم توخود نشسته به می خوردنی وعیاشی
تا کی این شاه پری پر و رو حوری لشکر باجِ عیاشیِ خود از زنِ دهقان گیرد
نجاشی از دیگر آثار ثمالی، به کتاب النوادر به روایت حسن بن محبوب از ابوحمزه اشاره کرده و طریق خود را در نقل این کتاب آورده‌است. شیخ طوسی نیز در کنار کتابی به نام کتاب الزهد از کتاب النوادر سخن گفته و طریق خود را در روایتِ این دو کتاب به روایت حمیدبن زیاد (متوفی ۳۱۰) از ابوجعفر محمد بن عیاش بن عیسی از ابوحمزه آورده‌است.
از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است، می‌توان به چهار ماه، سه هفته و دو روز، پنج دقیقه از بهشت، کنتس، طوفان، خشم، دختری با تمام موهبت‌ها، عیاشی و خانه‌داری برای مبتدیان اشاره کرد.
محمد باقر امام پنجم شیعیان گفت: «بر حذر باشید از کسانی که خود را به دروغ به آل محمد نسبت می‌دهند؛ که همانا برای آل محمد و علی یک پرچم است و برای دیگران پرچم‌ها. پس در جای خودت ثابت باش و ابداً از هیچ‌کس تبعیت نکن تا مردی را از فرزندان حسین ببینی که با او وصیت رسول‌الله و پرچم او و سلاح او باشد» (تفسیر العیاشی ج۱ ص۶۴، بحار الأنوار ج۵۲ ص۲۲۴)
ز غارت ضعفا مایه می‌برد ظالم زپهلوی خس و خاشاک شعله عیاش است
در حقیقت، تاریخ نویسان هنر، معتقدند که مودیلیانی اگر در عیاشی افراط نمی‌کرد، می‌توانست به مراحل عالی و بالاتر هنری برسد. تنها می‌توان تصور کرد مودیلیانی چه موفقیتی به‌دست می‌آورد اگر خود- ویرانگری را کنار می‌گذاشت.