عیاذ

از نکاه نیم مستت العیاذ وز بلای زلف شستت العیاذ

چون احمد را بدید، گفت: من رفتم، روز جزع‌ نیست و نباید گریست، آخر کار آدمی مرگ است، شمایان‌ مردمان پشت به پشت آرید، چنان کنید که مرگ من امشب و فردا پنهان ماند، چون یک منزل رفته باشید، اگر آشکار شود، حکم مشاهدت شمار است‌، که اگر عیاذا باللّه خبر مرگ من به علی تگین رسد و شما جیحون گذاره‌ نکرده باشید، شما و این لشکر آن بینید که در عمر ندیده باشید. و امیرک حال من چون با لشکر بدرگاه نزدیک سلطان رود، بازنماید که هیچ چیز عزیزتر از جان نباشد، در رضای خداوند بذل کردم، و امیدوارم که حقّ خدمت من در فرزندانم رعایت کند.

گر عیاذبالله از رازی که می‌پوشم ز تو برفتد این بوده روزی ، مرد بیدار تو کیست

فیض را یا رب نگهدار از فتن ورنه کارش در زیان شد العیاذ

العیاذبالله از یکشب جماع کم شود فردات غوغا و نزاع

گر عیاذا بالله اینان را خدا دانند خلق کافرم من گر نمایم بندگی بر این خدا

ور عیاذا بالله امرت نهی آمیزش کند ریش ناسورم شود بیزار از جان فگار

از پی هم فتنه‏ها خواهد رسید نک زمان امتحان شد العیاذ

تن ز گل نازکتر و دل همچو سنگ چون توان رستن ز دستت العیاذ

از میانت نیست چیزی در میان وز دهان نیست هستت العیاذ