عنن

در طالع من نشان آزادی معدوم بود چو باه در عنن

شرزه شیری چند جری با سگان شاهبازی چند پری با عنن

قرص‌کافو‌رری بخورد از برف ‌چون محرور بود قرص کافوری شدش دفع عنن را سازگار

گر نمی سازد به شوی خویش زن یا ز فقر او بود یا از عنن

دلا بکر سخن در گور کن کاینچارگان مادر زنو زادن سترون گشت و هفت آباء عنن دارد

بو که چون شوی طبیعت را پدید آمد عنن از چه از فرط حرارت ‌کی بتا بستان پار

تو از فکر غزا و بکر عذرا در گذر ورنه، شوی رسوا چو زین زن خصلتان عجز و عنن بینی

همه فارغ از فکر و مشغول ذکر چرا؟ کو عنن دارد و فکر بکر!

از تحیرکده ی عالم عنناست حباب هیچ بودن همه از بیدل ما سر زده است

تا نگردد چار مادر بر عدویش حامله شوی نه افلاک را زین پس عنن درباه باد