عنق

ز وهم نقش خیالی کشیده ای ور نه وجود خلق چو عنقا به دهر نایابست

عنقا شکار کس نشود دام باز چین کانجا همیشه باد به دست است دام را

کی باد ز شر تن اخسا برهیم از وحشت این قفس چو عنقا برهیم

عنقریب است که بینی حرم از صید تهی دام اگر زلف تو و چشم تو گر صیاد است

علاوه بر شاعری در هنرهای بسیاری چیره‌دست گشت و در وادی شعر نیز بر اثر تماس با عنقای اصفهانی و عمان سامانی و آشفته و حیدر کمالی دارای ذوق فراوان شد. وی در اول امر تخلص بینوا را برگزیده بود ولی بعدها تخلصش را به آتش تغیر داد.

زان برق حسن کآفت هر گوشه‌گیر شد آتش در آشیانهٔ عنقا گرفته است

تو آن شاه جگر سوزی، که سلطانی و فیروزی کمینه جام تو دریا، کمینه پشّه‌ات عنقا

الفت عالمیان بسکه نفاق آمیز است خویش را گرد رم وحشت عنقا کردیم

بجستم نشان پریوش بسی چو عنقا ندانست جایش کسی

ز باغ تهمت عنقاگلی به سر زده‌ایم به هستی از عدم دیگر آمده‌ست حباب

هزاران بلبل اندر باغ و هر یک گرفته راه عنقا و چکاوک