عنبربار

گر شکنج زلف عنبربار بگشایی ز هم صد دل گم گشته یابی بسته بر هر تاره‌ای

با روی چون گلنارش از برگ سمن باز آمدم با زلف عنبربارش از مشک ختن باز آمدم

صبا گر عقده‌ای زآن زلف عنبربار بگشاید دل دیوانه‌ام را صد گره از کار بگشاید

گر ز چاه جاه خواهی تا برآیی مردوار چنگ در زنجیر گوهردار عنبربار زن

عکس خط و خال عنبربار آن مشکین غزال می کند پرنافه چون صحرای چین آیینه را

ز رعنا پیشگی بر قرص خورشید سر زنجیر عنبربار بشکست

سواد او چو خم زلف حور عنبربار هوای او چو دم باد صبح مشگ افشان

من فدای این گل رخسار تو کشته گیسوی عنبربار تو

زخم دل را بخیه گیرا نیست تا بر خون نشست تاری از آن موی عنبربار می‌گیرم سراغ

ز دامنی که فشاند آن دو زلف عنبربار هزار قافله مشک تاتار رفت به گرد