عموم

لیک میگو علی العموم سخن نورها میفشان ز علم لدن

گرسنگان ره کعبه توکل را زمانه خوان عموم نوال بگشاید

رسول خدا آیت برخواند، و اشارت بوی کرد: وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ، و برین وجه آیت از روی لفظ اگر چه عام است از روی معنی خاص است، که مؤمنان را بر عموم گفت، و علی بدان مخصوص است، و روا باشد که بر عموم برانند.

بر عموم خلق از برنا و پیر ظلم می‌کرد از صغیر و از کبیر

در انشاء مقالات عمومی گل صد برگ بر دفتر نگارم

ز راه حکمت و رحمت عموم اشیا را طریق کسب کمالات خاص بنمودست

عموم فیض به حدیست اندرین کشور که سبزه درنظر آید ز دیدن زنگار

ای با عموم عدل تو از خیل مارشکل راه گریز جسته خیال مبر قشی

هر کجا تاثیر غم را داده ای اذن عموم شادی راحت فشان را ناتوان انداخته

این خواری و این ذلت و این فقر عموم بی‌شبهه به جز علت بیکاری نیست