عمده

قدر را عزم تو قدوه، قضا را جزم تو عمده اجل را رزم تو قانون جهان را بزم تو گلشن

تا شریعتمدار در همه کار بود همدست عمدهٔ التجار

ثنا را اصل تو عمده دها را عقل تو مرکز ادب را طبع تو میزان خرد را رای تو داور

عمده مملکت علاء الدین حافظ و ناصر زمان و زمین

به زلف رونق حسنش همی بیفزاید چو مدح عمده اسلام رونق اشعار

عمده ی ملک نصیر دول و دین که سپهر گردن از چنبر او توسن مصرع نکشد

پیش رخسار تو هستند ز حرمت همه خلق همچو در بارگه عمده دین دست به کش

بر پنج عمده بودی دین را اساس و اکنون تا تو عماد دینی شد شش همه معظم

سید عالم و عمید اجل عمده ملک و دین ابوالاعلی

ای مرد مردمی ، که بمردی و مردمی احوال تست عمدهٔ هر داستان شده