عقار

از دردی عقار تو عالم مدام هست گردد چگونه بخشی اگر از سراب دن

از عشق و از عقار طرب را سبب گزین در سینه عشق و در کف جام عقار باش

تا دلیران به دلربایی خصم کاکل سر کنند زلف عقار

دشت گلگون شد گوئی که پرندستی آب میگون شد گوئی که عقارستی

از ریاحین همه سو نکهت راح آید وز عقاقیر هوا بوی عقار آید

گفتم ای خادم بهل آن خامه و دفتر به پیش تا دماغی تر کنم ز اول بده جامی عقار

از نوش به مل درش لآلی وز مشک به گل برش عقارب

چرخست ولیکن نه درو طالع نحسست خلدست ولیکن نه درو جوی عقارست

زانچه دارم ز مال گفت و عقار می کنم بر شما دو دانگ نثار

حاکمی عادل همی باید که دندان برکند مار ظلم این عقارب را بیک افسون عدل