عطربیز

معنی کلمه عطربیز در لغت نامه دهخدا

عطربیز. [ ع ِ ] ( نف مرکب ) عطربیزنده. عطرپاش. ( فرهنگ فارسی معین ). عطرافشان.

(عَ طْ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) آن چه که بوی خوش می پراکند.

عطربیزنده، آنچه بوی خوش پراکنده می سازد.

( صفت ) عطر پاش ریاحین عطر بیز .

آن چه که بوی خوش می‌پراکند.

کند بر سمن عطربیزی صبا رطوبت فروشد به شبنم هوا

اصل این فرع از یمن شد عطربیز بر نبی از فیض رحمان ریختند

شعابش لاله زار است و سحابش ژاله بار و نسیمش عطربیز و زمینش مشک خیز.

ترک همه کس ز بی تمیزی کردیم با خویش نشسته عطربیزی کردیم