عطرآگین

معنی کلمه عطرآگین در لغت نامه دهخدا

( عطرآگین ) عطرآگین. [ ع ِ ] ( ص مرکب ) آمیخته به عطر. عطرآمیخته.

( عطرآگین ) ( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص مر. ) دارای بوی خوش .

( عطرآگین ) آغشته به عطر، پرعطر، معطر.

( عطر آگین ) آمیخته به عطر عطر آمیخته

اسم: عطرآگین (دختر) (فارسی، عربی) (تلفظ: a(e)trāgin) (فارسی: عطرآگين) (انگلیسی: atragin)
معنی: دارای بوی خوش، معطر، خوشبو، ( به مجاز ) دلپذیر و خوش

دارای بوی خوش.

شیخ عطار - خدوند خاک وی را به خشنودی خود عطرآگین کناد - را در «منطق الطیر» آمده است:

صبحدم دامن گشاید حله عطرآگین شود از گل اخگر برفروزد غنچه را مجمر کند

عبیرافشان که یارب کرده زلف عنبرینش را که عطرآگین به رنگ نافه شد از بوی او شب‌ها