عطب

تربیت کردی گر آن را روز و شب هم نگهبانیش از کسر و عطب

نیست خود از مرغ پران این عجب که نبیند دام و افتد در عطب

هم ز عزرائیل با قهر و عطب تو بهی چون سبق رحمت بر غضب

چند چند ای جان من سوی شمال در شمالت نیست جز عطب و نکال

از پس پیغمبر و حیدر بدین در ره مده یک رمه بیگانگان را تات نفزاید عطب

چونکه او جوید دعا اندر عطب چون کند آن عجز و زاری را طلب

موج بیارامید و باد ایستاد. شیخ الاسلام گفت: که او دو بیت آرد من سیم آن دیده‌ام جای دیگر و آن اینست فان جدت بالوصل اجبتنی والا فهذا لطریق العطب و ابوبکر المصری نام وی محمد ابن ابراهیم است استاد دقی و قرافی ایذ شاگرد زقاق مهین‌ایذ. با جنید و نوری٭ صحبت کرده. توفی فی شهر رمضان سنه خمس و اربعین و ثلثمائه مع ابی‌بکر العطوفی. بوبکر مصری گوید: که با جنید بودم و بوالحسین نوری و جماعتی از مشایخ صوفیان، و قوال چیزی می‌خواند. نوری برخاست و رقص می‌کرد، فرا سر جنید رسید گفت خیز! ووی نشسته بود، و این آیت برخواند: انما یستجیب الذین یسمعون الآیه. جنید گفت: وتری الجبال تحسبها جامدة و هی تمرمر السحاب.

پیش آن شوریده افتادند خاک کی نجات ما ز هر عطب و هلاک