عطا

به شادی نعمت الله نوش کردم می جام عطا یابی خدائی

لازم درد دل عطار باش وز هزاران گنج برخوردار باش

ز مردم مکن آن کرامت نهان مباهات کن زان عطا بر جهان

عطا گزاری مقصود او ز زر و ز سیم بزرگواری موروث او ز جد و پدر

اگر عطار بی درد تو ماند به جان تازه به دل خرم نماند

آن یکی گفتا بده آن آه را وین نماز من تو را بادا عطا

نعمت الله عطای بار خداست خوش عطائی که از خدا داریم

چونکه آنجا ز حق نداشت عطا چه کند او طلب بگو اینجا

تو مرا جان بقایی که دهی جام حیاتم تو مرا گنج عطایی که نهی نام فقیرم

گرت بخشد عمامه عم مستان کان بود چون عطای بدمستان