عصبی

دو تکز در شکم هریک ، نه بیش و نه کم نه در ایشان ستخوانی، نه رگی، نه عصبی

تعصبی که کنون هست در میانه ما نبود هرگز در عهد احمد مختار

لیک این عصبیت میار در دین گر بر خردت جهل نیست طاری

دارند فرنگان ز روم و یونان رشک و عصبیت به یادگاری

جهل، پیوسته در هوای دگر عصبیّت بود بلای دگر

ملک بر جانبی رفت و و بر وی خالی کرد، و اول پرسید که: «موجب عداوت و سبب دشمنایگی و عصبیت میان ما و بوم چه بوده است؟» گفت: «کلمتی که بر زبان زاغی رفت.» پرسید که: «چگونه؟»

ضد عصبیت و کتمان حق، انصاف و ایستادن بر حق است و این دو، از صفات کمالیه اند و صاحب آنها در دنیا و آخرت عزیز و محترم، و در نزد خالق و خلق، مقبول و مکرم است.

مرا حیات میسر نمی‌شود بی‌تو که همچو روح روانم تو در رگ عصبی

حکایت کرد مرا دوستی که در خطرهای شاق بامن شفیق بود و در سفرهای عراق بامن رفیق، بحکم آمیزش تربت و آویزش غربت با من قرابتی داشت، سببی نه نسبی و نسبتی داشت فضلی وادبی نه عرقی و عصبی.

ای هموطنان کینه وی تاکی وتا چند کوعرق‌نژادی ، کوآن‌عصبیت