عشیرة

عشیرة

معنی کلمه عشیرة در فرهنگ معین

(عَ رِ ) [ ع . عَشیرَة ] (اِ. ) قبیله ، خویشان و نزدیکان .

معنی کلمه عشیرة در فرهنگ عمید

قبیله، طایفه، خویشان و کسان نزدیک شخص.

معنی کلمه عشیرة در فرهنگ فارسی

قبیله، طایفه، خویشان وکسان نزدیک شخص
ناحیه ایست از ینبع بین مکه و مدینه و یکی از غزوات پیغمبر ( ص ) در آنجا بوده است

معنی کلمه عشیرة در دانشنامه عمومی

عشیرة. عشیرة ( به عربی: عشیرة ) یک منطقهٔ مسکونی در عربستان سعودی است که در استان مدینه واقع شده است.

معنی کلمه عشیرة در دانشنامه آزاد فارسی

هشتمین مرتبه از مراتب دهگانۀ انساب عرب، به معنی برادران و قبیله و تبار و نزدیکان از جانب پدر. از فخذ کوچک تر و از فصیله بزرگ تر است. در نسب شناسی پیامبر اسلام (ص) قُصَیَ را عشیره به حساب می آورند که از قریش (فخذ) کوچک تر و از عبدمناف (فصیله) بزرگ تر است.

معنی کلمه عشیرة در ویکی واژه

گاهی برخی واژه‌های عربی بهتر از واژه‌های فارسی کهنه بودن واژه را نشان می‌دهند و این حاکی از سیطره زبان معیار باستان در جهان باستان است.
عشیرة ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش عش - یِر - عت قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از آن به معنی کندن زمین یا چاله انداختن در زمین، خصوصیتی که هنگام احداث چادر، از ایشان مشاهده شده است.

جملاتی از کاربرد کلمه عشیرة

و ما الفقر من ارض العشیرة ساقنا و لکنّنا جئنا بلقیاک نسعد
قال ابو هریرة سمعت النبی (ص) یقول: «انما انتم خلف ماضین، و بقیة متقدمین، کانوا اکثر منکم بسطة و اعظم سطوة، ازعجوا عنها اسکن ما کانوا الیها، و غدرت بهم اوثق ما کانوا بها، فلم یغن عنهم قوة عشیرة، و لا قبل منهم بذل فدیة، فارحلوا انفسکم بزاد مبلّغ قبل ان تؤخذوا علی فجاءة، و قد غفلتم عن الاستعداد».
الم ییأس الاقوام انی انا ابنه و ان کنت عن ارض العشیرة نائیا