عشوه

زین گونه عشوه هاکه تو آغاز کرده ای ترسم که از فراق تو نبود امان مرا

عشوهٔ دنیا نخوردن نیست امکان بشر غیرت مردان چه سازد صورت زن دیده‌اند

گفت نه نه مهلتم باید نهاد عشوه‌ها کم ده تو کم پیمای باد

صبر و هوش و دل و دین رفت همین حالی ماند که بیک عشوه مستانه بتاراج برند

نه در کدیه همی کوبم نه دم عشوه ای همی دارم

فکر بلبل همه آنست که گل شد یارش گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

هر که دل از دست داد و عشوه دنیا خرید یوسف خود را به سیم قلب سودا کرد و رفت

صدق پیش آر که دایم نرود عشوه به کار اگر این بار رود بار دگر می‌نرود

ای نگار می فروش عشوه‌گر مست عشقت فارغ است از نیک و بد

مرا خود بس همین ز آغاز و انجام که کارم عشوه های منبری نیست