عشا

ای که در کشتن عشاق درنگ است تو را نیم بسمل شده مگذار که ننگ است تو را

با خاک آستان تو عشاق را سری ست مسکین کسی که سر نه بر این آستانه باخت

عشاق اگر الست دگر بشنوند ازو بیخود شوند و تا بقیامت بلی کنند

حال عشاق تو گل‌های گلستان دانند که به سودای رُخَت جامه‌درانند هنوز

ایصبا نکهت آنزلف پریشان بمن آر ببر از مجمع عشاق پریشانی را

هرگز نساخت در ره عشاق پرده‌ای کان راست بود ترک کج پرده ساز تو

جان شیرین به تن مرده چه سان باز آید سوی عشاق جگرخسته چنان آمد باز

می نوازد مطرب عشاق ساز ساز چون نیکوست نیکو م یزند

آن کسان که پیرامن دنیا سخن زاهدان همی گویند ودر آن کار مشتاقانش همی کنند. اگر از آن بدیشان چیزی بخشند سیر نشوند و اگر منعشان کنند، قانع نگردند.

مهر رخ تو ز بهشت ابد بر دل عشاق گشوده دری