عسس

محرم آن آه کم‌یابست بس شب رو و پنهان‌روی کن چون عسس

چون بر زبان حدیث خدا ترسی آوریم؟ ترک قدح ز بیم عسس کرده ایم ما

زهر در پیمانه لعل تو خواهد کرد خط چشم بدمستت گرفتار عسس خواهد شدن

یک شبی خیز و میهمان من آی فتنه خفته، عسس نمی بیند

شد از شرب نهان ما تو گویی محتسب آگه که بر دور سرای ما عسس می‌رفت و می‌آمد

گر نه تو دزدی وچهر یارم ار نبود عسس از چه رو در بندی و از چیست لرزان بینمت

ز گیر و دار عقل آسوده گردد دل چو روشن شد که در مهتاب از منزل عسس بیرون نمی‌آید

که زیان کردم عسس را از گریز بیست چندان سیم و زر بر وی بریز

به حرف هجر در وصلم ز خویش آگاه می‌سازی به روی مست از تیغ عسس آیینه می‌داری

بر ما به ستم همیشه دستی داری گویی عسسی و شامگه مست زنی