عریضه

این حکایت به غایت شبیه داستان من و آن خداوند است، بی خبر سفر کردند و مرا چون سگ مصاحب هرزه گرد هربوم و بر. هر که بر آن حضرت عریضه نگارد مهتر شریک اویم و هر جا از دور کاروانی نماید طریق استقبال پوی، مگر از دوست نشانی یابم. امید چنانکه آن سگ به مطلوب خویش رسید، این از سگ کمتر به شرف دریافت خدمت مستسعد گردد. چون سرکار را از بخشعلی امتیازی باید پیش از آنکه سایه رحمت بر سگ اندازند، سگ را بر آستان خود احضار و سرافراز فرمایند.

عریضه هنرش نقش کرده هفت اقلیم صحیفه ادبش ثبت کرده نه صحرا

سپهر منزلتا به هر عذر تقصیری عریضه‌ایست رهی را به خدمت نواب

همیشه بود چاپارش به راهی عریضه داشت بر دربار شاهی