عرقی

انفعال آینه‌پرداز من است عرقی می‌کنم و می‌نگرم

در پیت رخش که گرمست که غرق عرقی عصمت افکنده در آتش به گناه که تو را

آب حیات دان عرقی را که از جبین بر درگه وصی پیمبر فروچکد

جام عرقی دهم به دستت سازم ز خمار باده مستت

چون حیا آب رخ‌ گوهر ما وقف‌تریست عرقی چند مبادا شود از سیما خشک

شرم سجود او عرقی چند سازکرد کز جبهه سودنی به ثریا زدیم پا

گردی که کرده‌ام عرقی کن فرو نشان پرواز تا کی ای ادب ناگزیر من

کو انفعال تا حق هستی اداکنیم چون شمع بسته برعرقی چند وام ما

چون شمع به بیماری دل ساخته بودم فرصت به تکلف عرقی‌ کرد که تب برد

تک و پوی بیهده یک نفس در انفعال هوس نزد به محیط می رسدم شنا عرقی اگربه حیا رسد