عرفی

اثر نیش دهد در دل ریشم ، عرفی مطرب آن نغمهٔ تر کز لب ساز افشاند

چون ننازد سخن از مرحمت دهر به خویش که برد عرفی و غالب به عوض باز دهد

عرفی غمین مشو که فلک دادش آمدست آمد که هر چه برده به یک نفس وا بریم

عرفی از این جاده عنان برمتاب خار ز پا بر مکش و می شتاب

عرفی بنافت پنجهٔ ما جور بخت پیر شکر خدا که بخت جوانی نداشتیم

عرفی چه حالت است که در شهر بخت ما نازاده کودکان به رحم پیر می شوند

عرفی از بادهٔ غم نشإ ی شادی مطلب این نه جامی است که در انجمن جم زده ایم

ما چنین با عیش مشغولیم و یاران غافلند عرفی از بزم نشاط ما حریفان غافلند

عرفی ار عیب تو گفتیم مرنج هرچه در حق تو گویند حق است

عرفی این ها با که گویی عشق می بازد ز تو زود خواهی گفت کاین بیهوده ی کفاره چیست