عرضگاه

بی عرضگاه لشکر قیصر زسرخ و سبز نوروز عرض لشکر قیصر کند همی

عرضگاه دشت موقف عرض جنات است از آنک مصنع او کوثر و سقاش رضوان دیده‌اند

فرد شو زین همه تا مرد عرضگاه شوی کاندرین کوی به جز رهگذر مردان نیست

گردن و گوش لعبتان چمن عرضگاه دفین قارون است

امیر مشرق امروز عرض لشکرکرد زمین ز لشکر خود عرضگاه محشرکرد

بعرضگاه تو لشکر چنانکه یار نبود هزار و هفتصدو اند پیل بد شمار

ز بس غارت آورردن از بهر شاه غنیمت نگنجید در عرضگاه

توئی که خصم تو در عرضگاه نقد هنر دو روی همچو زر آمد سیاه دل چو محک

در عرضگاه تو ز غلامان پرده کی مردود گشت ماه به عیب متمشی

جسم و جانرا به عرضگاه نهادم که مرا مایهٔ عرض درین جز غرض جانان نیست