عدوان

به کسر اوئان ز کعبه پرداخت به قلع عدوان به قطع کفار

باشد شاها کمال خصم تو مردن مرد چو گر خواست زنده ماند عدوان

معمار کاخ احسان معیار داد و دین منشار شاخ عدوان منشور کام و کر

ز جور عدوان ز ظلم اشرار

چه خصمی داشت یا رب با حسین تشنه‌ تب دوران که کرد او را قتیل تیغ عدوان با لب عطشان

صلح ز حب و وداد با همه کرد اتحاد جنگ چه جانها که داد ز ظلم و عدوان بباد

تیر عدوان به کمانها همه در، زه باشد زخم پیکان به تنم از، که واز مه باشد

به جای بغی و عدوان خهوشتر آن باشد که بنوازی به شکر روزگار بی‌نیازی تنگدستان را

زد به یکی حمله صف لشگر عدوان به هم تیغ کفش برق تن لشگر کفار شد

گر او نکردی به تیغ بران جدال دشمن قتال عدوان اساس آئین نبد مرتب قواعد دین نشد منظم