عده

خال که از قاعده افزون فتد بر رخ معشوق نه موزون فتد

وصل نخواهم که هجر قاعدهٔ اوست خوردن می محنت خمار نیرزد

امید وعدهٔ دیدار می‌دهد ایام خوش است وعده او گر دهد زمانه مجال

معده معد کرده پی نان و آب کی شود از قوت روان بهره یاب

یا فتنه نباید شد تا کس نشود فتنه ورنه چو شدی جانا این قاعده نا کردن

عهدها کرد فلک با تو بهر وعده که داد واندر آنست که آن وعده بانجاز رسد

با خود آورده ام این قاعده از بدوِ الست هر چه هم ره نشد این جا نتوانم بربست

به معده لقمه ای داد او نه در خور نیفتادش قبول آن لقمه رد کرد

در پی‌ اش القصه در آن مرغزار رفت بر این قاعده روزی سه چار

از فریب و وعده های او شدم راضی به مرگ شب همه شب دست و تیغ قاتلم آمد به یاد