معنی کلمه عدت در لغت نامه دهخدا
عدة. [ ع ِدْ دَ ] ( ع اِ ) عده. گروه. ( اقرب الموارد ). گروه. عده کتب ، جماعت کتب. ( منتهی الارب ). یقال عندی عدة کتب. و رأیت عدة رجال و عدة نساء؛ أی جماعة منهم. ( از اقرب الموارد ). || شمار. ( آنندراج ). || شمردن. ( ترجمان القرآن ). || مدت سوک زن بمرگ شوی. || عدة المراءة ایام حیض یا طهرآن. ( منتهی الارب ). || در اصطلاح فقه مدتی را گویند که زن پس از طلاق باید صبر کند و شوی نکند و آن مدت در نکاح دائم سه طهر است که معمولاً سه ماه و سه روز میشود و در نکاح منقطع یک طهر است و در حامل وضع حمل است. و در زن شوی مرده چهار ماه و ده روز است. در اصطلاح فقهاء است که عده مأخوذ از عدد باشد و آن مصدر سماعی است و عبارت از تربص محدود است شرعاً که لازم است زن بعد از طلاق و زوال نکاح مدتی درنگ کند و بعد شوی دیگر اختیار کند. و عده در طلاق سه قرء یا طهر است ، و غیر مدخول بها را عده ای نباشد و تواند پس از طلاق شوی کند مگر در وفات که مطلقاً عده لازم است. و عده وفات چهار ماه و ده روزباشد و کسی که عادت نشود، در طلاق سه ماه و ده روز عده دارد. و عده حامل وضع حمل است و غیر مدخول بها را عده ای نباشد مگر در وفات. ( از فرهنگ علوم نقلی سیدجعفر سجادی ). رجوع به طلاق رجعی و خلعی و عدی شود.
- عده اِستبراء ؛مدتی را گویند که صاحب کنیز باید با او نزدیکی نکرده تا معلوم شود آبستن نیست و بعد اقدام بفروش نمایند. صاحب شرایع گوید عدةالاماء عن الاستبراء و عدة الامة فی الطلاق مع الدخول ، قران و هما طهران و قیل حیضان واقل آن 13 روز است. ( از شرایع چ سنگی ص 188 ).
- عده تحلیل ؛ مدتی که با کنیز نباید نزدیکی کرد، اگر او را برسم تحلیل در اختیار مردی قرار دهند. و مدت آن بمقدار مدت عده استبراء است. رجوع به عده استبراء شود.
- عده حامل ؛مدتی است که حامل باید پس از طلاق یا فوت شوی خود تربص کند و سپس شوی کند و آن مدت از برای حامل در طلاق وضع حمل است و در وفات اطول الامدین. ( از شرایع ص 187 ).
- عده دار ؛ زنی که در حال عده است و شمردن ایام حیض یا طهریا نگه داشتن فاصله رها شدن از شوی نخست تا زمان مجاز شدن به انتخاب شوی دوم.