عالم

بر سر هر ناخنی دیدآدمی بود پیدا هر یکی را عالمی

شاه عالم گداست تا دانی این گدا پادشاست تا دانی

جز تو کس نیست عالم اسرار غیر تو نیست در جهان بر کار

آن امانت سر او هم میکشد قشر عالم مغز عالم میکشد

تا چند فرو خورم غم دل کو آه که سر نهد به عالم

بجز خیال تو در چشم ما نیاید هیچ بجز وصال تو در عالمم نباید هیچ

چشم چون نرگس اگر بر هم زدی آتش اندر جملهٔ عالم زدی