طینت

همه غول هیات همه سک زنان همه زشت طینت همه کژ زبان

دیوانه طینتیم زر و سنگ ما یکیست اینیم اگر عزیز و گر خوار عالمیم

دل آب‌و خاک تو پنهان صفای طینت احمد ز روی و رای تو پیدا فروغ حکمت یزدان

خاک اصل طینتم گوئی ز گرد لشکر است از رفیقان جمله در راه طلب واپس ترم

تمیز از طینت من ننگ غفلت می‌کشد بیدل به چشم هرکه خود را می‌رسانم خواب می‌گر‌دم

با کمال سرکشی بیدل تواضع طینتم همچو زلف یار می‌نازد به ما افتادگی

پاک طینت می رساند فیض بعد از سوختن عود خاکستر چو گردد می کند دندان سفید

آتش سنگ طینتیم شعلهٔ شمع فطرتیم حیف‌که ناز سرکشی‌ گردن ما به خس‌ کشد

به زیر خانه طینت تو را گنجی ست پنهانی که پر کرده ز کان کنت کنزا فضل یزدانش

پای امل از گل طینت برآر چشم خرد بر زر و زینت مدار