طوف

دست ما محروم ماند آخر ز طوف دامنش خاکِ نم بودیم گرد ناتوانی داشتیم

طوفان محنت آمد و عالم فرو گرفت شاید که رخت خویش بجایی دگر کشیم

بکوی دوست ز طوفان گریه اهلی کسی نماند و گر ماند تا چه کس باشد

نه هیچ لنگر در وی بقعر آب رسید نه هیچ کشتی آمد غریق در طوفان

تا که عکس تو به بتخانه آذر افتاد از حرم شوق تو کرده است عنان معطوفم

امتیاز دیگر طوفان فکری گروهی این است که همه احساس می‌کنند نقشی در رسیدن به راه‌حل داشته‌اند و به‌یاد می‌آورند که بقیه هم ایده‌های بدیعی برای عرضه دارند.

چو موج افکن شد از طوفان خون ریز درآمد در میان آتش تیز

موج زد خاطر بحر و به نظر زود آمد ورنه چشم گهرافشان تو طوفان می کرد

چون روم طوف کنان روز فراقت به چمن جز گل حسرت و اندوه نچینم بی تو

این تن که سوز عشق برآورد داد از او کشتی چوب بر سر طوفان آتش است

بطوف کعبه کویش دو صد چو ابراهیم بجای میش کند خویش را بلا به فدا