طنازی

بی‌علم به دست ناید از تازی جز چاکری و فسوس و طنازی

به چنگ باز گیتی در چو بازت گشت سر پیسه کنونت باز یابد گشت از این بازی و طنازی

بشکافت به طنازی بشکست به طراری تیرش همه جوشن‌ها، زلفش همه پیمان‌ها

زهی ! جمال تو بر ماه کرده طنازی سزاست بر سر خوبان تو را سرافرازی

نمی آید به راه شوخ طنازی که من دارم به هم چون چشم عینک، دیدهٔ بازی که من دارم

هر جا که به طنازی، آن سرو روان آید دل بر سر دل ریزد، جان از پی جان آید

بهتر باشد از آنکه از طنازی با هستی خود تو عشق کمتر بازی

لعبم نگر،‌بازیم بین، لاغ و طرب سازیم بین شوخی و طنازیم بین، وه تا کیم غمخوارکی

ندیده چشم گردون هیچگه همچون تو طنازی شرر خوی و شبه موی و جنان کوی و سمن پیکر

بر فلک دوزد به طنازی در آن دم حکم بدرابیلک گردون گذارت