طناز

نه آن ترکم که من تازی ندانم شکن کاری و طنازی ندانم

از شیفتگان چون من، سر باز برون ناید از سیمبران چون تو، طناز بیرون ناید

گریبان چاک در گلشن چو آن طناز می آید ز شاخ گل تذرو رنگ در پرواز می آید

زهر چشمش نوش کردن، کار هر بیظرف نیست میکش ای دل ناز آن طناز و، بر خود ناز کن

اصغر محبی با تأسیس آموزشگاه سینمایی ایران در سال ۱۳۷۷ به تدریس بازیگری مشغول شد و پس از چند سال فعالیت آموزشی با تأسیس سه شعبه آموزش خود را توسعه می‌دهد و همزمان به عنوان مدرس بازیگری و کارگردانی با دانشگاه آزاد اسلامی، انجمن سینمای جوانان، امور پرورشی مربیان، آموزش و پرورش و جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران همکاری می‌نماید. همچنین آموزش هنرجویان افغانستانی مقیم ایران در رشته‌های مختلف سینمایی را نیز در کارنامه خود دارد. بازیگرانی چون طناز طباطبایی، حدیثه تهرانی و فرشته حسینی بازیگر افغانی از دانش آموختگان وی هستند

به تمکینی ز جای خویش آن طناز می‌خیزد که می‌لرزد عرق بر چهره‌اش اما نمی‌ریزد

چشم تو گر پرده طنازی است با تو درین پرده همان بازی است

به طنازی همی گویند هر بار مگر بیمار ما رفته‌ست به‌شکار

ما چشم جهانیم، که این راز بدیدیم پوشیده رخ آن بت طناز بدیدیم

یکی را ساخت شیرین کار و طناز که شیرین تو شیرین ناز کن ناز

جفا مکش پی آرایش خود ای طناز ندارد این همه در کار دلربایی ما