طلایی

از روی گرم خورشید گر خاک می شود زر رنگ طلایی عشق از آفتاب حسن است

»، به عنوان نمادی برای نسبت طلایی نمود.[ت] همچنین این عدد با نماد

چو آفتاب رخ از سوزِ دل طلایی کن به کیمیای نظر خاک را طلا می‌ساز

کار اکسیر کند رنگ طلایی صائب مژه زرین شود از برگ خزان دیده ما

نقلست که بازرگانی بود خشگو نام مگر رنجور شد شیخ به عیادت او آمد گفت: ای فلان چه افتاده است گفت: نیم شبی برخاستم تا وضو سازم و نماز شب کنم تابی در پشتم افتاد ودردی سخت پدید آمد و تب در پیوست استاد گفت: ترا با فضول چه کار تا نماز شب کنی تا لاجرم بدرد پشت مبتلا گردی ترامردار دنیا از خود دور باید کرد کسی که سرش درد کند او را طلایی بر پای نهند هرگز به نشود و چون دست نجس بود او آستین شوید هرگز پاک نگردد.

طلایی شد چمن ساقی بگردان جام زرین را بکش بر روی اوراق خزان دست نگارین را

بیایید ای کبوترهای دلخواه سحرگاهان که این مرغ طلایی

نتوانی فَریفْتْ جز به طلا کودکِ دورۀ طلایی را

نباشد دور اگر خطش طلایی درنظر آید که طوق هاله زرین می شود ازماه تابانش

رنگ سیلاب طلایی شده از نور چراغ چشمه ها مشرق خورشید درخشان شده است

بر این اکسیر اگر خود را زند خاک طلایی گردد از هر تیرگی پاک