طرید

شود مطرود جان از خصم او چون طرید او بمیدان دید مطرد

زانکه کشته کافران باشد شهید کشتۀ نفس است نزد حق طرید

فقال ابو عامر: امات اللَّه الکاذب منّا طریدا وحیدا، فخرج الی الشام و أرسل الی المنافقین ان اعدّوا القوّة و السلاح، و ابنوا لی مسجدا و هو مسجد الضّرار. ثمّ اتی الرّاهب الی قیصر و أتی بجند لیخرج محمدا و اصحابه من المدینة، فذلک قوله: «وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ» یعنی انتظارا لمجیئه، فمات بالشام طریدا وحیدا.

و یا تو گوئی ماند درست بر آنکس کز امر حضرت احمد شد از مدینه طرید

طریدی برآورد و با روس گفت که خواهی همین لحظه در خاک خفت

تن در این ویرانه ده با عمرو و زید دل به ملک جان به جولان و طرید

بی حول نفس و قوت شمشیر تو نشد باطل ز حق طرید که عیشت طرید باد

«قالَ فَاخْرُجْ مِنْها» یعنی من الجنّة. و قیل: من السّماوات. قال الحسن و ابو العالیة: ای من الخلقة الّتی انت فیها و هی صورة الملک. قال الحسین بن الفضل: هذا تأویل صحیح لانّ ابلیس تجبّر و افتخر بالخلقة فغیّر اللَّه خلقته فاسودّ و قبح بعد حسنه. و قیل «فَاخْرُجْ مِنْها» ای من الارض الی جزائر البحور، «فَإِنَّکَ رَجِیمٌ» ای لعین طرید.

قوموا بحق الدین مستقبلا و حققوا قول طرید غریب

اندرین میدان به جولان و طرید در امان از لیت لیت و کید کید