طره

نَعوذُ بِاللَّه از آن قطره‌های دیدهٔ شیخ چه خانه‌ها که از این آبِ کم خراب کند

اثر از نمک چو یابد، دلم از شراب دایم که ز جام قطرهٔ می، ز لبش چکیده باشد

قطره چون شد به بحر بحرش دان زانکه شد محو اندر آن عمان

حقیقت همچو جان اینجا شود گم مثال قطره در دریای قلزم

کسی که کرده قناعت به قطره ای چو گهر همیشه مایه ور اعتبار خود باشد

دلش بحری است ز اسرار الهی ازو یک قطره از مه تا به ماهی

چون نسیمم در ره عشق تو نقش پا گم است در سر کوی تو همچون قطره در دریا گم است

که گفتت گرد سر آن طرهٔ عنبرفشان بندی؟ ز ابر خط به خورشید قیامت سایه بان بندی

تن زارم مکش زان طره، ای باد که مویی در رسن بسیار باشد

صد سنگ شد آیینه وصد قطره‌گهربست افسوس همان خانه خر‌اب است دل ما