طرز

قطعه‌های افسر از روی یقین هست طرز قطعهٔ ابن‌یمین

باشد اندر نظر نکته شناس سال دیگر به همین طرز و قیاس

اگر بر طرز او گوئی سخن را دو صد طعنه زند درّ عدن را

طرز تو کهنه تا به قیامت نمی شود آیین درست و قاعده محکم گذاشتی

ز طرز غنچه پی بردم که شرم روی او دارد ز رنگ شعله دانستم که بیم خوی او دارد

دل برده بیک عشوه که این رسم نگاه است جان داده بیک گفته که این طرز کلام است

فیاض ترا لاف حرامست هنوز طرز سخن تو ناتمامست هنوز

مغنی مخوان نغمه طرز عراق که آید مخالف مرا در مذاق

طرز صحیح نوشتن این روستا این گونه است اوزومچی

غمّازی عیب دگران طرز خوشی نیست ای آینه کم لاف که زنگار به از توست

حق جلوه گر ز طرز بیان محمدست آری کلام حق به زبان محمدست