طرایف

صد از ریدگ ترک و دلبر کنیز سلیح و طرایف ز هر گونه چیز

بپذرفت چیزی که آورده بود طرایف بد و بدره و پرده بود

پر از زر رسته چهل جفت نیز چهل بد طرایف ز هر گونه چیز

به زیورها و گوهرهای شهوار طرایفها و دیباهای زرکار

گزید از غنیمت طرایف بسی کز آن سان نبیند طرایف کسی

کجا بماند که اقبال تو به دست قبول طرایف سخنم را همی نگرداند

طرایف بد از پیل سیصد فزون هم از بار دیبا هزاران هیون

گویی به کاربرده در آن بند دلربا طبع جهان طرایف نوروز و مهرگان

همی کند همه شب بلبل از میانه باغ طرایف چمن و حسن باغ را تحسین

وز دیدن طرایف اطراف بوستان وقت نظاره مردم یکدل چو ده دله است